Ova džamija je izgrađena 1572. godine, sredstvima jednog od utemeljivača moderne urbane Tuzle, Gazi Turali-bega. Više puta je obnavljana i adaptirana, a posebno je zanimljiva adaptacija iz 1878. god. Posljednja rekonstrukcija završena je prošle godine.
U džamiju se ulazi sa sjeverozapadne strane iz Turali-begove ulice. Portal džamije je prilagođen nivou unutrašnjeg molitvenog prostora. On ima naglašen profilisani kameni okvir u kome se nalazi jedan dio izveden u opeci, tako da je teško reći kolika je bila visina izvornog portala. Ipak, gornji dio sa stepenastim završetkom sa stalaktitima može da se smatra autentičnim. Nedostaje niša za natpisnu ploču-tarih, a postojeća je novijeg datuma. Kameni blokovi portala su sa debljim spojnicama-fugama u kojim je predužni cementni malter. Oni nisu povezani sa zidom, što ukazuje na to da je portal pomjeran. Primjećuju se tragovi oslikavanja portala.
Mihrab nema istaknuti okvir. Niži dijelovi izvedeni su od opeke, a viši dijelovi i zasvedena niša od kamena. Na zasvedenom dijelu niša je izdijeljena po visini na 5 pojaseva, od kojih najniži pojas čine plitke polukružne niše a, zatim, dva pojasa nemaju nikakvih plastičnih ukrasa. Četvrti pojas ima trouglaste ukrase, a završni pojas znatno je povišen plitkom nišom. Osim toga što je podignut na viši nivo, mihrab je vjerovatno osiromašen uništavanjem ukrasa u drugom i trećem pojasu. Mihrab je bio oslikan.
Ostali dijelovi interijera su novije gradnje. U sjeverni ugao džamije su uvedene voda i kanalizacija i uređena je abdesthana. U interijeru, dimenzija 10,05/9,97, izdvaja se precizno izvedena unutrašnja kupola nastala tokom obnove 1890. godine. Nije poznato da li je unutrašnja kupola preuzeta iz izvornog objekta. Bojena dekoracija preko malterisanih površina je izvedena šablonski. Moguće je da se izvorna dekoracija sačuvala na dijelu zatrpanih zidova. Zidovi su debeli 1,00 m i izvedeni su od pritesanog kamena u krečnom malteru na autentičnim dijelovima, a u produžnom cementnom malteru na dozidanim zidovima.
Sve fasadne površine su danas bez maltera koji je uklonjen u toku izvođenja istražnih konzervatorsko-restauratorskih radova 1997. godine, a koji je bio izveden tokom obnove 1890. god. U novije vrijeme fasade su bile obrađene “hirofom”. Nakon obijanja maltera na fasadama otkriveni su autentični dijelovi izvornih prozorskih otvora. Najveći dio izvornih prozora je otkriven na ulaznoj sjeverozapadnoj fasadi. Donji prozori, od uobičajena dva reda prozora, gornji i donji, većim dijelom su ispod sadašnjeg nivoa terena i zazidani su do nivoa oslonca lučnog natprozornika. Od te kote počinju novi donji prozorski otvori iz 1890. godine koji su uništili gornje autentične prozore. Otkriven je samo prelomljeni islamski luk gornjeg prozora, koji je bio zazidan. Na ostalim fasadnim površinama su otkriveni samo manji neporemećeni fragmenti donjih i gornjih autentičnih prozora. Na svim fasadnim površinama jasno se uočavaju dijelovi zidova autentičnog objekta i dozidani dijelovi tokom obnove 1890. godine. Na objektu je četvorovodan krov pokriven biber-crijepom.
Poligonalna munara je “skraćena” za dio koji je u nasutom dijelu terena. Postament munare je desetostran sa djelimičnim zadiranjem u zid džamije. Preko skošenog poligonalnog dijela počinje tijelo munare četrnaestougaono završeno konzolom šerefe, bez dekorativne plastike, izvedenom u formi koncentričnih prstenova. Donji prsten je konveksnog, a gornji konkavnog presjeka. Ograda ima donji i gornji friz bez plastičnih površinskih dekoracija. Završni dio – kaca – munare je izveden lošijom tehnikom zidanja bez plastičnih ukrasa. Munara je izvedena od kamenih blokova – tesanika sa izbrušenim vidnim površinama od sedimentnog kamena pješčara sitnozrne strukture.
Danas se na spoljnim površinama, naročito na sjeveroistočnoj strani, ispod šerefe, uočavaju ljuskanje i plitko raspadanje kamenih blokova koje ne ugrožava stabilnost munare. Takođe, evidentno naginjanje munare ne dovodi do otvaranja spojnica-fuga. Na ogradi šerefe se uočava intervencija cementnim malterom, a dio munare iznad šerefe-kaca-vjerovatno nije dio autentične munare. Vezivanje zida i veličina blokova ne odgovaraju tijelu munare, a sa unutrašnje strane, cijelom visinom, izvedeno je ojačanje armirano-betonskim platnom debelim 5 -10 cm. Nema uobičajenog završnog vijenca i plitkih niša ispod vijenca. Prilikom ove intervencije bilo je nužno ukloniti raniji krov, tako da je današnji kupasti krov sa “jarbolom” novije izvedbe, pokriven bakarnim limom.
Greblje-harem Turali-begove (Poljske) džamije okružuje džamiju i prostire se između Turali-begove ulice i Klosterske ulice i slijepe ulice Prolaz, te objekta ekspres restorana. Harem je bio prostraniji sa velikim brojem mezara i odgovarajućih nišana. Danas je očuvan samo jedan stari mezar, sa nišanima bez natpisa, uz istočni ugao džamije. Neposredno pred ulazom u džamiju su locirana tri mezara iz novijeg vremena. Sav ostali dio harema danas je parkovska površina sa asfaltnom stazom sa jugoistočne strane džamije.
Turbe za koje se ne zna kome pripada, te za koje predstavnici Medžlisa Islamske zajednice Tuzla čak tvrde da u njemu niko nije ni sahranjen, nema nikakvih nišana, a locirano je u prostoru harema ispred ulaza u džamiju, uz Turali-begovu ulicu. Turbe je izgradila vjerovatno 1890. god. austrougarska uprava iz nepoznatih razloga. Način gradnje i obrada spoljnih i unutrašnjih fasada, te nivo poda, što je usklađeno sa niveletom Turali-begove ulice, jasno ukazuju na izgradnju čija vremenska distanca, ipak, daje određene spomeničke vrijednosti. Zidovi su izvedeni od kamena, spolja tesanicima, unutra sa malterisanjem i krečenjem, a tavanica je ravna i malterisana. Pokrivač su eternit-ploče na drvenoj konstrukciji. Ulazna vrata su metalna, prozori drveni sa metalnom rešetkom spolja. Spoljni gabarit objekta je 4,60/4,60 m, visina do strehe 4,10 m, unutrašnje mjere 3,46/3,46 m, zid debljine 1,15 m. U sklopu graditeljske cjeline turbe čini značajan elemenat kome treba posvetiti istu pažnju kao i džamiji, uz konstataciju da je turbe sačuvano u svom izvornom stanju.